Drie maanden zal ik onderweg zijn in een regio die vooral gekend is voor rijst, bonen, guacamole en tequila. Voor zijn bier ligt Latijns-Amerika helaas niet in de bovenste schuif, maar aangezien de ‘craft beer’-trein stilaan de hele wereld begint mee te sleuren, dacht ik dat het interessant zou zijn hier wat verder naar op zoek te gaan. Ik zal dus proberen de komende maanden geregeld een adresje te posten tijdens mijn omzwervingen in Centraal-Amerika. Ik heb het El Camino de Cervezas gedoopt, want niet iedereen moet naar Compostela om een ‘camino’ te doen ;-).
Tijdens mijn laatste dag in Nicaragua wist ik nog tijd te maken voor een stop die ik ei zo na miste omwille van een smerige indigestie. De laatste voor Nica, de eerste voor 2018. Beste wensen trouwens :-). Campo Brewing Company reageerde ook op mijn vraag om eens langs te komen in de brouwerij en deze kans liet ik niet liggen. De dag voor mijn vertrek richting hun habitat, surf- en rustoase Popoyo, proefde ik ook al hun eerste brouwsel, de Summer Ale, van het vat in Granada. Zomers was het zeker, een heerlijk crispe, bittere Pale Ale, gebrouwen met tarwe. Het was een fijne kennismaking met wat bleek de meest chille en ‘down-to-earth’ van de reeds bezochte brouwerijen te zijn. Of zo leek het ten minste voor mij.
Toen ik me vanuit mijn hostel door het slaperige gat Popoyo richting de brouwerij liet rijden, hield ik mijn ogen goed open, want de doorgestuurde instructies om er te geraken, waren bijzonder specifiek en tegelijkertijd gevaarlijk generiek. Een groen huis met palmbomen ernaast en twee witte Jeeps ervoor geparkeerd. Daar moest ik het mee doen, maar het bleek te volstaan. Campo betekent niet toevallig ‘platteland’ en hun landelijke ligging is ook direct de reden voor de benaming. Ik kwam aan bij wat het best omschreven kan worden als een groot uitgevallen hok met enkele kippen en varkens die errond aan het trippelen waren. Ik werd direct hartelijk begroet door Chris en Brad, de twee Californische zaakvoerders van Campo. De geur van het brouwproces kwam me tegemoet toen ik binnenstapte en ik kreeg direct een kleine toer in hun klein labo/mancave. Ze brouwen al bijna drie jaar twee keer per week en hebben vier tanks van 375 liter ter beschikking om hun klanten te voorzien. Ze richten zich vooral op hotels en restaurants in de buurt van de brouwerij, maar hebben ook een handvol etablissementen in steden als Managua of Granada die hun bier op de kaart aanbieden. De vraag gaat echter omhoog en binnenkort kijken ze uit naar een groter pand met een grotere installatie en eventueel een taproom, maar nog steeds in de Popoyo-regio. Er moet namelijk na de uren gesurft kunnen worden :-). Beide heren zijn duidelijk erg gepassioneerd door hun onderneming, maar doen het op z’n surfers: chill en met de flow meegaand.
Tijdens wat verder gekeuvel over de biermarkt in België, Centraal-Amerika en de VS kreeg ik een biertje voorgeschoteld, een Belgian Saison, hun nieuwste bier met het nieuwe logo met de stierenkop. Hiervoor spraken ze een artiest uit Managua aan, Augusto Silva Gómez, die ook al ontwerpen deed voor Flor de Caña, de bekendste Nica rum. Ik vertelde hen dat het de eerste saison was die ik te proeven kreeg sinds ik mijn trip aangevat had. Beide heren waren dan ook nieuwsgierig naar mijn reactie en ik was blij dat ik er geen beleefdheidsglimlachje moest uitpersen. Het is een ronduit uitstekende saison, blijkbaar gebrouwen met Franse saisongist. Fluweel in de mond, maar toch stevig met mediumbody, kruidig en moutig en een droog einde. Enkel op het einde krijg je enige doorschemering van de verraderlijke 7% alcohol die het bier bevat. Zoals Chris het met een kwinkslag verwoordde: “We’re not messing around!”.
De heren moesten er helaas na een klein uurtje vandoor, maar gaven me nog een lift tot op het strand, waar ik bij een neergaande zon op een dik half uur kon terugwandelen naar mijn hostel, om de zon te zien ondergaan met... een Campobiertje! Ik proefde hun Nicaraguan Imperial Stout (met oud logo), een stevig donker bier van 8,4% dat gebrouwen werd met Nicaraguaanse koffiebonen. Het is een lekkere stout met veel koffie in de neus en ook zoete toetsen van chocolade en gedroogd fruit in de smaak, steunend op een stevige moutbasis. Niet bepaald gepast bij de zwoele 28 graden, maar zeker een mooi bier!
Het was mooi om zien hoe deze mannen even ernstig bezig zijn hun vak, maar toch een gans andere aanpak hanteren dan hun concullega’s in San Juan del Sur. Geen eigen bar of café waar hun bier geschonken wordt, al dan niet met eten, maar bottelen en zelf het halve land doorkruisen naar verkooppunten die in hun producten geloven. Ik zie deze mannen snel groter worden, aangezien ze toch een van de craftbierpioniers zijn in Nicaragua en bier alleen maar aan populariteit wint, zoals ze zelf zeggen.
Campo Brewing Company
Groene huis aan de linkerkant na 500m als je van de hoofdweg komt
Straat richting Playa Jiqueliste, Limon #2
Playa Popoyo, Nicaragua
